Therapie voor paren waar hersenletsel (NAH) een rol speelt

Dit zijn ontboezemingen die ik vaak hoor van mensen waarvan de partner getroffen is door hersenletsel als gevolg van een beroerte (herseninfarct of hersenbloeding), trauma of aandoening. Door het hersenletsel heeft de partner blijvend kleine of grote schade opgelopen waardoor er een breuk in de levenslijn is ontstaan van zowel de getroffene als van de partner. Het leven voor en na het hersenletsel is voor beiden niet meer hetzelfde. Een complicerende factor is dat er naast zichtbare schade, zoals moeite met woordvinding of moeilijk kunnen lopen, er nog vaker sprake is van onzichtbare schade. Onzichtbare schade wordt vaak eerst alleen door de partner ervaren. Terwijl de buitenwacht de indruk heeft dat alles goed gaat merkt de partner juist aan kleine dingen dat hij of zij niet meer dezelfde is als voorheen. Dat kan je als partner eenzaam maken en het gevoel geven niet begrepen te worden. Bovendien wil je de positieve reacties voor de ander niet onderuit halen.

Tijdens de ziekenhuisopname en de revalidatiefase ligt de nadruk logischerwijs op degene die het hersenletsel heeft. Er wordt hard gewerkt aan het herstel van functies. Eenmaal thuis wordt steeds duidelijker welke impact het hersenletsel heeft op de degene die het overkomen is. Het is ontzettend ingrijpend als levenslang opgebouwde vanzelfsprekendheden zijn weggevallen en de ene voet voor de andere zetten opeens alle aandacht vraagt. Dat heeft ook gevolgen voor de relatie. Daar moet een nieuwe balans gevonden worden. Vaak worden juist dan de zwakke plekken van de relatie zichtbaar en kan blijken dat de relatie al langer een wankel evenwicht kende. Ook kunnen bepaalde eigenschappen van degene die het overkomen is na het letsel uitvergroot naar voren komen. Problemen kunnen zich dan snel opstapelen en de relatie kan onder druk komen te staan.

Juist dan merk je hoe bepalend onze hersenen zijn voor het maken van contact en het kunnen functioneren in een relatie. Contact is wezenlijk voor ons mens-zijn. Is er sprake van blijvende schade aan de hersenen dan heeft dat effect op het aangaan van een relatie met de levenspartner en met de omgeving. Vaak zegt de partner als eerste: hij of zij is niet meer dezelfde. Of: Na het hersenletsel heb ik eigenlijk geen partner meer. Wat doe je met dat gevoel juist in de fase dat de zorgverlening gestopt is….?

Ik geef relatietherapie aan paren die bekend zijn met niet aangeboren hersenletsel! Wat ik bied is:

• Een veilige en dragende omgeving waar tijd, rust en ruimte is voor de verhalen van beide partners. Door een duidelijke structuur creëren we ruimte voor de verhalen die eindelijk verteld mogen worden.
• Inzicht verwerven in het hersenletsel zelf. Het gaat hier om de feiten die meestal al vaak verteld zijn, maar waarvoor nu pas ruimte ontstaat om te beseffen wat die feiten betekenen voor de toekomst. Ik ben daarbij benieuwd naar uw verhaal, halen feiten uit het NPO dat u heeft meegekregen of neem, waar nodig, contact op met huisarts of voormalig behandelaars. Een juiste kennis van zaken geeft inzicht in wat de getroffene wel en niet kan. Het is voor de relatie van belang dat enerzijds de getroffene begrepen wordt in diens hersenbeschadiging en dat anderzijds de partner een reeel verwachtingspatroon krijgt. Dat voorkomt frustraties en helpt de partner om de getroffene beter te begrijpen en zich te kunnen verhouden tot verwachtingen t.a.v. de toekomst.
• Aandacht voor de breuk in de levenslijn van beide partners! We spreken over de tijd van voor en na het hersenletsel. Beide verhalen vragen gekend en gehoord te worden.
• Bespreken van de zichtbare, maar vooral niet-zichtbare gevolgen van het hersenletsel en maken tijd voor rouw en verliesverwerking van beide partners.
• Samen zoeken naar mogelijkheden om een nieuw evenwicht te vinden waarbij we zowel binnen als buiten de relatie kijken naar compenserende factoren voor beide partners.

Spreekt deze manier van werken je aan, neem dan contact op.